Ilić Ana – wybrane przekłady na język polski
Takla Makan
W przejrzystych i najjaśniejszych oczach
w zakurzonym lustrze rozmówcy,
w miękkich lub szorstkich powiewach wiatru,
w gorącym lub zimnym piasku drapiącym twarz,
widzę, słyszę, czuję,
nieufność ludzi, którzy nie istnieją.
Ogarnięci niedowierzaniem,
wyśmiewa się z nas to, bez czego nie możemy,
coś piecze z góry, coś obraża z wysokości.
Pragnienie do prawdy nieomylnej ogarnia nas,
fatamorgana odurza,
paranoja przenika jednostki,
gdy okrążamy wszystkie strony oazy –
zbyt realne by iść w ich kierunku.
Wędrując po pustyni życia
rozczochrani nie patrzymy przed siebie.
Ale to nie to życie, w którym się żyje lub trwa,
Albo to, w którym nie da się oszukać przeznaczenie.
Wędrujemy przez pustynię,
do której wchodzi się tylko raz na zawsze.
Takla Makan
U neprimetnim ili najblistavijim očima
sabesednika u ogledalu prašine,
I u nežnim ili grubim udarcima vetra,
i na vrelom ili hladnom pesku koji grebe lice,
Vidim, čujem, osećam,
Nepoverenje ljudi koji ne postoje,
I sami poklopljeni nevericom,
Ruga nam se ono bez čega ne možemo,
Nešto peče odozgo, nešto vređa sa visine.
Žeđ za nepogrešivom istinom nas obuzima,
A fatamorgana opija,
Paranoja proždire pojedince,
Jer zaobilazimo sve stvarne oaze,
Jer su suviše stvarne da bi koračali prema njima.
I tako lutamo pustinjom života,
Raščupani i negledajući,
Ali ne onog života u kome se živi ili životari,
Već onog u kojem ne možeš prevariti sudbinu,
Lutamo pustinjom u koju uđeš i ne izađeš.
*Takla Makan je napisana 2009. kada je Ana imala samo 14 godina
Hvala Olgi i Kamilu, Dukla
Poezija
6. april 2013.